Głównym jego celem było ratowanie suwerenności kraju, kształtu granicy wschodniej sprzed wojny oraz obrona przed stworzeniem w Warszawie władz państwowych narzuconych przez ZSRR. Straty po stronie polskiej w tym wielkim zrywie narodowym wyniosły około 10 tys. zabitych i 7 tys. zaginionych, 5 tys. rannych żołnierzy oraz od 120 do 200 tysięcy ofiar spośród ludności cywilnej. Wśród Niemców było 10 tys. zabitych, 7 tys. zaginionych, 9 tys. rannych żołnierzy oraz 300 zniszczonych czołgów i samochodów pancernych.

Pamiętając o tym tragicznym w skutkach, bohaterskim wydarzeniu, jak co roku 1 sierpnia o godz. 17.00 w godzinie „W” w Łowiczu zawyły syreny alarmowe i rozdzwoniły się wszystkie dzwony łowickich kościołów. Łowicz „zatrzymał się”, oddając hołd poległym powstańcom i żołnierzom walczącym w czasie drugiej wojny światowej.

Na cmentarzu katedralnym przy grobach żołnierzy i pomniku poświęconym Szarym Szeregom, Łowiczanie złożyli wieńce i zapalone znicze. W uroczystości wzięły udział władze samorządowe miasta i powiatu, kombatanci, przedstawiciele służb mundurowych i stowarzyszeń działających na terenie miasta, poczty sztandarowe oraz mieszkańcy Łowicza.

Podczas uroczystości burmistrz Łowicza Krzysztof Jan Kaliński przypomniał wydarzenia związane z Powstaniem. „1 sierpnia 1944 roku łuny ognia nad stolicą widać było na ziemi łowickiej, która później przyjęła ponad 50 tysięcy warszawiaków uciekających ze swojego zniszczonego i spalonego miasta – mówił. Przeczytał także kilka niezwykle poruszających ogłoszeń, zamieszczonych po powstaniu w lokalnej prasie w których to poszukiwani są zaginieni bliscy. Matka szuka swojej dwuletniej córeczki zabranej przez Niemca i oddanej nieznanej osobie. Ojciec syna, pozostawionego w bunkrze, który został zniszczony w czasie działań wojennych. Świadectwa niezwykle przejmujące, prawdziwe i smutne.

Głos zabrał również Kazimierz Szymański, mieszkający dziś w Warszawie prezes łowickiego oddziału stowarzyszenia Szare Szeregi, który zwrócił uwagę na fakt zmniejszania się grona osób pamietających czasy powstania i biorących udział w II wojnie światowej. Zachęcał wszystkich do wypełniania misji jaką jest mówienie o tamtych czasach i wpływania swoją postawą na patriotyczne wychowanie młodego pokolenia.

Modlitwę za poległych poprowadził proboszcz parafii katedralnej ks. Robert Kwatek. Uroczystość uświetniła muzycznie Orkiestra Miasta Łowicza, a na wartach przed pomnikiem stanęli harcerze z Hufca ZHP w Łowiczu.

Józef „Ziutek” Szczepański
Dziś idę walczyć - Mamo!

Dziś idę walczyć - Mamo!
Może nie wrócę więcej,
Może mi przyjdzie polec tak samo
Jak, tyle, tyle tysięcy

Poległo polskich żołnierzy
Za Wolność naszą i sprawę,
Ja w Polskę, Mamo, tak strasznie wierzę
I w świętość naszej sprawy

Dziś idę walczyć - Mamo kochana,
Nie płacz, nie trzeba, ciesz się, jak ja,
Serce mam w piersi rozkołatane,
Serce mi dziś tak cudnie gra.

To jest tak strasznie dobrze mieć Stena w ręku
I śmiać się śmierci prosto w twarz,
A potem zmierzyć - i prać - bez lęku
Za kraj! Za honor nasz!

Dziś idę walczyć - Mamo!