(1910 - 1990)
Ukończyła szkołę powszechną i Gimnazjum Żeńskie im. J. u. Niemcewicza w Łowiczu, a następnie Seminarium Nauczycielskie im. Królowej Jadwigi w Inowrocławiu w 1932 roku. W 1935 roku została komendantką Hufca Łowickiego Harcerek. We wrześniu 1939 roku wraz z podległymi jej harcerkami organizowała pomoc na dworcu kolejowym. Dostarczały żołnierzom żywność, pomagały rannym, oddawały ostatnią posługę zabitym.

Po zakończeniu działań wojennych druhna Genowefa Mastalska poszła do szpitala jako instrumentariuszka i pielęgniarka. W październiku 1939 roku razem ze swoimi harcerkami organizowała podziemne struktury harcerskie. Została zaprzysiężona (ps. „Teresa”) do konspiracyjnej pracy w Wojskowej Służbie Kobiet.

Za działalność konspiracyjną dnia 1 listopada 1944 roku została awansowana do stopnia podporucznika. Swoimi przekonaniami i działaniem nie odpowiadała nowej „ludowej” władzy. Ostrą „nagonkę” na komendantkę bezpieka zaczęła już w 1946 roku. Została zatrzymana pod zarzutem „więzienia złej, zatrutej mąki” i o „próbę zatrucia młodzieży”. Stanęła przed sądem, ale została zwolniona od zarzutów sabotażu.

Pracowała jako nauczycielka Szkoły Podstawowej nr 1, a także jako wychowawczyni Liceum Pielęgniarskiego i Ogólnokształcącego. Odznaczona wieloma odznaczeniami m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Po wojnie prześladowana przez Urząd Bezpieczeństwa.